در آستانه ی 22 سالگی

22 برام بزرگه. نه که عددش بزرگ باشه. چون از وقتی که 18 19 سالم شد هر سال بنظرم عددا بزرگ و عجیب میان. ولی 22 سالِ بزرگ شدنه انگار. چون من قراره امسال وارد بازار کار بشم. قراره مستقل بشم و دستم بره تو جیب خودم. آره، دانشگاه و خوابگاه هم چالش بود. ولی حداقل من توش اینقدر با خودم درگیر نبودم. لازم نبود خودم و تواناییامو ثابت کنم. من فقط کنکور دادم و بعد دست سرنوشت منو انداخت توی یه شهر دیگه و یه سال سختی کشیدم و بعد که همه چی افتاد روی روال، خب بقیش خوب بود. منبع